Kristian Broki e ka emrin kështu, sepse infermierja gaboi. "Pyeti mamanë time nëse duhet të vendoste h-në pas c-së dhe mamaja ime i tha që ta vendoste. Infermierja harroi dhe në fund emri u pëlqye me gabim. Dukej më italian." Në moshën 30-vjeçare ai ka blerë një vilë në Trexano sul Naviljo, ka marrë një "çen çiuaua" për të mos e lënë vetëm "bulldogun". Por lajmi i vërtetë është se është bërë baba. Djali i tij quhet Filipo dhe e ka ndryshuar jetën e Brokit, por deri në një pikë të caktuar.
- A mendoni ende se ju nënvlerësojnë?
- Disa etiketa e ke të vështirë t'i eliminosh. Por nuk i lexoj më vlerësimet e gazetave.
- Këtë nuk e beson askush...
- Është e vërtetë. Ndoshta më parë e kisha më të vështirë, sepse kaloja shumë kohë duke lexuar gazetat dhe kuptova se s'duhej ta bëja.
- Pse u kthyet te Milani pas një sezoni të bukur në Firence?
- Përpara së gjithash, sepse ky është vendi im, jam rritur këtu dhe nga mosha 9-19-vjeçare kam kaluar momente shumë të bukura. Milani më ka bërë të studioj dhe më ka dhënë rregulla sjelljeje. E di se këtu nuk do të jem kurrë ai i Firences, ku luaja gjithnjë, por nuk ka problem.
- Po tek Interi si shkoi?
- Duhej të ishte rasti i duhur, por doli një dështim: pësova një dëmtim të rëndë, u ndala gjashtë muaj dhe kur u ktheva, nuk më ndihmoi askush. Interin thuajse e urreva. Nuk ishte mirë të shikoje se hidhnin tutje shumë para; sepse për mua shpenzuan shumë para.
- Po ju si i shpenzoni paratë tuaja?
- I investoj. Unë dhe Vieri e kemi mbyllur restorantin, sepse nuk kishim kohë të merreshim, ndërsa veshjet ecin mirë, janë kthyer në një fenomen që zor se mund ta shpjegosh.
- Meqë ra fjala për Vierin, si i shpjegoni thashethemet për të, si kokaina dhe të tjerat?
- Për dikë që nuk ka pirë një cigare në jetë, të dëgjojë të thuhet se është i droguar, s'është diçka e bukur.
- Çfarë mendoni për Berluskonin?
- Nganjëherë pyes veten: çfarë mund t'i kem bërë vallë? Flet gjithnjë mirë për mua. Dikur ishte viti i parë që ndodhesha në ekipin e parë, erdhi të na takonte gjatë një ndërprerjeje të kampionatit dhe më pyeti: si i ke dhëmbët? Mendova: me gjithë ato punë që ka, si ka mundësi që e mban mend se më dhimbte një dhëmb? Berluskoni është një njeri që të lë përshtypjen se e do Milanin dhe lojtarët e tij.
- Po Morati?
- Më pëlqen edukata e tij, nuk më pëlqen fakti që ka simpati vetëm për lojtarët e huaj. Historia e kampionatit mëson se skuadrat me një taban të fortë italianësh funksionojnë.
- Pse futbollistët nuk duan të flasin kurrë për politikën, për seksin dhe për jetën?
- Sepse kur politikanët flasin për futboll, na masakrojnë, po ne ç'duhet të bënim? Ose i masakrojmë edhe ne ata, ose e kyçim gojën. Për sa i takon seksit, është e njëjta gjë: nëse skuadra ecën keq dhe të shohin me një vajzë, të sulmojnë, nëse shkon mirë, thonë: e shikon, ka kohë edhe për to. Nuk bëhet asnjëherë gjëja e duhur dhe atëherë e di se ç'ju them? Ne preferojmë të qëndrojmë në qetësi. Nëse më duhet të flas për politikë, siç bën Lukareli, preferoj të hesht.
- Njerëzit nuk e dinë dhe mendojnë se jeni jashtë botës: tashmë jeni yje dhe nëse Xhorxh Kluni e kundërshton Bushin, pse ju s'mund të flisni për Papën?
- Sepse më pas po të humbasim një ndeshje, do të na e marrin shpirtin. Por ky grup ka një kulturë të mirë në themel dhe mes nesh flasim për gjithçka.
- Broki, a mendoni se i meritoni paratë që merrni?
- Po, sepse ne jemi protagonistët e një spektakli që funksionon dhe që i bën të tjerët të fitojnë shumë para. Më pas, detyra e futbollistit është më stresuese se ajo e aktorit: sipas jush jemi më të stresuar ne apo Xhorxh Kluni?