Një ekran gjigant tërheq vëmendjen në sallonin e shtëpisë së Etosë dhe Samueli e tregon me entuziazmin e një fëmije. "Në mbrëmje pashë golin e Amaurit të Palermos, fantastik, një "golazo" i vërtetë." Më pas përpiqet të imitojë veprimin e brazilianit për ta shpjeguar më mirë, por vjen kamerierja dhe i bën të ditur se dreka është gati. Sulmuesi më i mirë në botë merr patericën dhe fillon të lëvizë. Për momentin e ka ende të fashuar gjurin e djathtë dhe e di mirë se vetëm në muajin mars mund të fillojë të vrapojë. Në këto kushte, kamerunasi merret me studimin e futbollit europian. Ja cila ka qenë intervista e tij, dhënë për shtypin italian...
- Ju keni thënë se keni qenë në finalen e Berlinit dhe keni bërë tifo për Francën, ndërsa në Itali kanë mbetur disi të zhgënjyer...
- Nuk ka pse. Te Franca kam shumë miq, ndërsa italiani i vetëm që njoh, është Demetrio Albertini. Për më shumë, dje pata një takim me Albertinin, i cili nuk kishte pasur kohë të më takonte pas operacionit.
- Cili nga kampionët e botës ju ka tërhequr më shumë?
- Materaci. Mbrëmjen e finales kishte diçka speciale dhe unë i thashë tim biri: "shikoje, do të vendosë ai". 11-metërshi ndaj Maludasë nuk ishte i drejtë dhe kjo e shtyu të sulmonte. Jo rastësisht ishte autor i barazimit. Francezët e kanë përshkruar si personazhi negativ i një filmi, por në episodin me Zidanen nuk kishte asnjë faj.
- E meritoi Italia Kupën e Botës?
- Finalja ishte një ndeshje e barabartë, ku italianët patën më shumë fat. Mendoj se Italia e fitoi me meritë botërorin e saj kur mundi Gjermaninë në gjysmëfinale. Dominuan gjatë gjithë kohës shtesë dhe kjo nuk është e lehtë ndaj të tillë kundërshtari dhe në të tilla nivele.
- Në Itali mendojnë se Bufoni duhet të fitojë "Topin e artë". Ju jeni një tjetër kandidat për këtë trofe. I druheni portierit "axurr"?
- E konfirmoj që shpresoj ta fitojë "Topin e artë" dhe si rival i druhem Henrisë, italianëve dhe shokëve të mi te Barcelona. Bufoni është i madh dhe e meritonte më shumë se Lehmani titullin e portierit më të mirë në Champions.
- Barcelona duket se po vuan për t'ju zëvendësuar. I pyetur për përforcimin që do të kërkonte në janar, Rajkardi u përgjigj: rikthimi i Etosë...
- Po punoj shumë që të shkurtoj kohën e riaftësimit. Mjekët më kanë garantuar se do të jem gati në fillim të marsit, por nuk është e përjashtuar që të filloj stërvitjen me grupin në ditët e fundit të janarit. Gudjohnsenit i duhet pak kohë për t'u ambientuar si qendërsulmues, sepse është mësuar të luajë më i tërhequr. E patë rastin që humbi në "Bernabeu"?
- Po, dhe ndeshja u vendos nga ai gabim...
- Jam dakord, po të kishte barazuar, mund të ishte mbyllur 4-2 për ne. E kam parë disa herë aksionin dhe kam vënë re se "Gudi" sheh Mesin deri në momentin e fundit dhe jo portën, ashtu siç duhej të bënte një qendërsulmues. Në këtë mënyrë avancoi në një pjesë të zonës, ku këndi me portën u zvogëlua shumë. Ky është sekreti i parë. E dyta: duhet të godasësh fluturimthi. Kësaj i druhen më shumë portierët që e kanë më të lehtë kur e ndalon topin. Vitin e kaluar shënova në "Bernabeu" duke goditur me të parën dhe Kasiljasi nuk pati kohë të reagonte.
- Gjatë karrierës suaj i keni shënuar shpesh Realit, që është klubi që ju solli në Europë...
- Eshtë një premtim që i bëra Florentino Perezit, pas një zënke që pata me të. Erdhi një drejtues dhe më tha: "Të kaluam te Deportivo për të marrë Flavio Konseisaon." Më parë askush nuk e kishte kërkuar mendimin tim dhe shkova te presidenti për të marrë sqarime. Atje fola i revoltuar dhe s'pranova transferimin në La Korunjë. Më vonë e kuptova se te Reali nuk më donin dhe fatmirësisht erdhi oferta e Majorkës. Në vitin 2004 donin të më merrnin sërish, pasi kishin pronësinë e gjysmës së kartonit tim, por unë kisha vendosur: desha të luaja me Barcelonën.
- Keni pasur në të kaluarën kontakte me klubet italiane?
- Kur isha te Majorka, më kërkoi Juventusi. Ka pasur edhe histori të tjera, por që s'mund t'i tregoj.
- Kur i**** fëmijë në Kamerun, cilët ishin idhujt tuaj?
- Në atë epokë, në Kamerun ekzistonte vetëm Milani, çfarë skuadre! Treshja holandeze, kapiteni Barezi: mund të ishte bërë trajneri i Kamerunit, por zgjodhën Hanin. Për disa vite me radhë, Milani luajti futbollin më të mirë në botë.
- Humbja e Shevçenkos ka qenë e rëndë për kuqezinjtë...
- Për mendimin tim, Shevçenko ka gabuar. Te Milani mendojnë për futbollin spektakolar dhe një sulmuesi i paraqiten shumë mundësi. Çelsi luan një futboll më të kujdesshëm dhe dy sulmues lodhen shumë në kërkim të hapësirave.
- Kemi pasur përshtypjen se Sheva ka qenë disi i "bojkotuar"...
- Edhe unë gjithashtu. Kam shumë miq te Çelsi dhe flas shpesh me ta. Në dhomat e zhveshjes konsiderohet si i përkëdheluri i Abramoviçit dhe pasimet e duhura për një golashënues mungojnë. Edhe Drogba ka pasur të njëjtin problem. Këtu qëndron ndryshimi me Barcelonën. Ne s'kemi asnjë futbollist "bir bushtre". Eshtë e rrallë.
- Ju merreni me shumë nisma bamirësie në vendin tuaj. Mendoni që një ditë t'i përkushtoheni politikës si Xhorxh Ueah?
- Absolutisht jo. Ajo që po bëj, është minimumi: financoj disa spitale dhe një shkollë futbolli. Politika ka nevojë për gjëra të tjera.
- Por politika juaj kundër racizmit vazhdon...
- Kjo po. Në fund të fundit, në Spanjë më vërshëllejnë vetëm në Santander dhe Saragoza, dy "bastione" të Realit. Ju duket një rastësi?